1. Αθλητές!
Ολόκληρο σχεδόν τον Αύγουστο θα καθηλωθούμε μπροστά στις τηλεοράσεις μας και θα καμαρώσουμε, θα θαυμάσουμε και θα χαρούμε κυριολεκτικά το υπέροχο θέαμα των αθλητών. Των νέων παιδιών που από τόσες χώρες βρέθηκαν στο Παρίσι και αγωνίζονται για το ολυμπιακό έπαθλο.
Ασχέτως πολιτικών φρονημάτων, θρησκευμάτων, αρχών και φυλετικών διαφορών, από ξεχωριστούς τόπους, διαφορετικές συνήθειες και ιδέες, ενωμένοι και συναδελφωμένοι μπροστά στην πανάρχαια ιδέα του αθλητισμού, δίνουν εγκάρδια τα χέρια!
Κορυφαίοι αθλητές από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν στο Παρίσι για να πάρουν μέρος σε όλα τα αθλήματα.
Θαυμάζω αυτούς τους νέους, αγόρια και κορίτσια, που με τόση υπομονή και επιμονή και ατέλειωτη σκληρή εξάσκηση, κατορθώνουν τόσα επιτεύγματα!
Καθώς τους παρακολουθώ σ' εκείνες τις απίθανες επιτυχίες τους, αναλογίζομαι τη δουλειά, την κούραση, την καθημερινή εξάσκηση και τους κόπους που είχαν προηγηθεί, αλλά και τη θέληση, την αντοχή, την αποφασιστικότητα να φθάσουν ψηλά!
Γενικά η λέξη αθλητής, μαγεύει, προξενεί κάποιο δέος.
Και υπάρχουν τόσοι αθλητές ανάμεσά μας...
Τόσοι άρρωστοι που βρίσκονται στα Νοσοκομεία ή στα σπίτια τους, στη δουλειά ή στο δρόμο, που πάσχουν αξιόπρεπα χωρίς να το δείχνουν, να το φωνάζουν, να το συζητούν.
Που υπομένουν τους πόνους με καρτερία μόνοι τους, υποτασσόμενοι πρόθυμα στις ιατρικές συμβουλές, στη θεραπεία που τους επιβάλλεται, όσο κι αν πολλές φορές είναι οδυνηρή.
Που δείχνουν μια τέτοια γενναιότητα αξιοθαύμαστη, συγκινητική, υπεράνθρωπη!
Κι ενω τους πλησιάζεις να τους δώσεις θάρρος παίρνεις εσύ και τα χάνεις, από την πίστη τους, την άθληση στην υπομονή!...
Τόσοι τίμιοι βιοπαλαιστές οικογενειάρχες που αγόγγυστα μια ζωή, όποια κι αν είναι η δουλειά τους και κάτω απο δύσκολες, σκληρές συχνά, συνθήκες εργάζονται όλα τα χρόνια τους στην ίδια δουλειά, την ίδια ώρα, με τις ίδιες προϋποθέσεις, για τα μεροκάματα, το ψωμί της οικογένειας, την καλύτερη, ανετότερη βίωσή της.
Τους συναντάς χαμογελαστούς, αισιόδοξους, ακούραστους πάντα, και... ντρέπεσαι για τη νωθρότητα, τη μεμψιμοιρία, τη γκρίνια σου...
Τόσοι εφευρέτες, εξερευνητές και ήρωες που ολόκληρη τη ζωή τους της κατανάλωσαν αθόρυβα, σεμνά και ακούραστα, αλλά με πείσμα και αυταπάρνηση για την έρευνα, την ανακάλυψη, την πρωτοπορεία, είτε αυτή ήτανε ιατρική είτε βιολογική, ή τεχνολογική.
Αψηφώντας κινδύνους, κόπους, θυσιάζοντας κάποτε και την ίδια τη ζωή τους, αν αυτό χρειαστεί για το συνάνθρωπό τους!
Κάποια σκέψη μελαγχολική σε ελέγχει, για την αδιαφορία, την ανεμελιά, την ψυχρότητα, για τον διπλανό σου!...
Τόσες μητέρες, αδελφές και σύζυγοι που παραστέκονται επάξια, που σεβάστηκαν την αποστολή και το ρόλο τους μέσα στην οικογένεια.
Που αθλούνται συνειδητά στο να βοηθούν και μόνο, να εμπνέουν, να αγαπούν και να συγχωρούν.
Που δεν φείδονται κόπους, ξενύχτια, στερήσεις, απολαύσεις προσωπικές.
Κολώνες αλύγιστες, ποτισμένες κάποτε με άφθονο δάκρυ, όμως στημένες εκεί, πάντα πλάι στους άλλους αποφασισμένες να στέκονται όρθιες και να πεθαίνουν όρθιες...
Κι ακόμα τόσοι εκλεκτοί, υπεραθλητές, κάπως έτσι θα τους έλεγα.
Στέκομαι άναυδη μπροστά τους, υποκλίνομαι ιδιαίτερα σ' αυτούς!
Είναι εκείνοι που ξέρουν και δίνουν μάχες οδυνηρές, παλεύουν σκληρά με τον πιο άσπονδο εχθρό, τον εαυτό τους.
Τις αδυναμίες τους, τα ερωτήματά τους, τα πάθη τους, τις κακές συνήθειές τους, τις ροπές και τα λάθη τους.
Αυτοί δεν παραπονούνται συνεχώς, δεν ψάχνουν για δικαιολογίες, δεν ασχολούνται με τα λάθη των άλλων.
Τους βλέπεις και τους χαίρεσαι καθώς μ' ένα σφυρί στο χέρι, σμιλεύουν μια ζωή το χαρακτήρα τους!
Θαυμάζω όλο αυτό το "νέφος" των αθλητών ανάμεσά μας, και υποκλίνομαι με έκσταση μπροστά τους!...
2. Λόγια αγάπης
Το χέρι σου δος μου να ζεσταθώ... Πρώτε μου ήλιε πρώτης ανοιξιάτικης μέρας...
Στα χείλη σου το χαμόγελο της Παναγιάς, στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία...
Ευωδιαστή ανάσα ασπρολούλουδου... Λουσμένη μ' ολοκάθαρο νερό αμόλυντης πηγής η ζωή σου.
Πράσινα, κίτρινα, κόκκινα, στολίδια στα μαλλιά, σου έφτιαξε ο Μάης στεφάνι αμάραντο...
Η φωνή σου πιιο όμορφη κι απο της θαλασσινής αύρας το τραγούδι...
Πες καλημέρα να φύγει η συννεφιά, και η σκέψη να γεμίσει από το καθάριο φως της παιδικής ματιάς σου.
Σαν έρθει η νύχτα, μην την φοβάσαι...
Ο ουρανός θα φέρει τ' αστέρια του να σε σκεπάσουν, να μη δεις τη σκοτεινιά της...
Η έρημος του κόσμου δεν μπόρεσε να σβήσει τη λέξη σ' αγαπώ...
