1. Είμαστε παθητικοί θεατές;
"Η τηλεόραση είναι καλή". "Η τηλεόραση είναι κακή". Ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Τρομερό εργαλείο πληροφόρησης και επικοινωνίας η τηλεόραση μετατρέπει τον πλανήτη μας σ' ένα πελώριο χωριό. Μια συνάντηση κορυφής, ή λιγότερο κορυφής, ένα δυστύχημα, έναν αγώνα, τα παρακολουθούμε, σ' όλον τον κόσμο, την ίδια στιγμή που γίνονται.
Στο πολιτιστικό πεδίο, οι δυνατότητες που προσφέρει η τηλεόραση διευρύνονται καθημερινά. Σπάζοντας τα γεωγραφικά και πολιτικά σύνορα μπορεί να γίνει ισχυρό εργαλείο κατανόησης και αλληλεγγύης.
Αλλά δεν είναι μόνο ένα εργαλείο, ένα μέσο. Η ταχεία ανάπτυξή της έχει προκαλέσει έναν παθητικό θαυμασμό. Οι τηλεθεατές γίνονται διαρκώς περισσότεροι και διαρκώς μεγαλύτερος ο χρόνος που διαθέτουν μπροστά στη μικρή οθόνη.
Οι συνέπειες είναι σημαντικές: εξαφάνιση των διάφορων μορφών κοινωνικότητας, τάση "τυποποίησης" της επικοινωνίας, απώλεια του κριτικού πνεύματος κλπ. Είναι φανερό ότι, συνεπαρμένοι από την ταχύτητα με την οποία αναπτύχθηκε το φαινόμενο, πολύ δύσκολα αποκτούμε στάση ενεργητικού καταναλωτή απέναντι στην τηλεόραση.
Αυτή η έλλειψη μόρφωσης ή πνεύματος ευθύνης δεν είναι εν τούτοις τόσο βαθιά όσο μπορούμε να πιστεύουμε.
Στη Γαλλία πήρε μορφή μια πρωτοβουλία για να παρακινήσει τις οικογένειες να μετέχουν ενεργά στην ανανέωση των προγραμμάτων προς την κατεύθυνση σεβασμού των αξιών.
"Χωρίς να πέφτουμε στο άλλο άκρο μιας τηλεόρασης ηθικολογικής και σεμνότυφης, λένε οι εμπνευστές αυτής της πρωτοβουλίας, η πρόθεση είναι να παρακινήσουμε τους παραγωγούς και τους σχολιαστές να περιλάβουν συστηματικά στα προγράμματα "διαστήματα καθαρού αέρα", αφιερωμένα δηλαδή σε κάτι μεγάλο, ωραίο απλό".
Εδώ στην Ελλάδα, αν δεν θέλουμε να είμαστε μόνο παθητικοί τηλεθεατές, μπορούμε να κρίνουμε, να γράφουμε, να μιλάμε, να διαμαρτυρόμαστε. Να εκφράζουμε την ικανοποίησή μας ακόμη.
Τα μεσα επικοινωνίας δεν είναι κακά καθ' εαυτά. Πρέπει όμως να φροντίζουμε όλοι γι' αυτά.
2. Στο κατώφλι όλων μας
Όλα υπάρχουν γύρω μας και στο κατώφλι μας. Οι κίνδυνοι και ο πόνος, το φως και η σκιά. Να σταθούμε περισσότερο στα σκοτάδια; Στις διαλυμένες οικογένειες με όλα τα δράματα που αυτό σημαίνει, στα ναρκωτικά μέσα στα σχολεία, στην πορνογραφία στους τοίχους των πόλεων, στην τηλεόραση, στο διαδύκτιο, στις αυτοκτονίες των εφήβων, στη μοναξιά των ηλικιωμένων; Αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, ποιος μένει απρόσβλητος; Ακόμη και στις οικογένειες που θα νόμιζε κανείς ότι είναι περισσότερο προφυλαγμένες, ξαφνικά ξεσπάει το δράμα. Μια βόμβα που τοποθέτησαν οι τρομοκράτες χτυπά ανύποπτους περαστικούς. Κανείς δεν μπορεί να προφυλαχθεί από την τρομοκρατία, κανείς δεν μπορεί να προφυλαχθεί απο το κακό.
Ξέρουμε ακόμη και την άλλη πλευρά, το φως, και ότι μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου υπάρχει μια εστία ειρήνης και χαράς, που είναι αληθινοί φάροι όταν η νύχτα μας γίνεται πιο ζοφερή. Θα ήταν καλό να το θυμόμαστε όλα αυτά πάντοτε, για να μην αισθανόμαστε ποτέ αποκλεισμένοι απο την αγάπη του Θεού.
"Ολα υπάρχουν εκεί, στο κατώφλι μας. Γι' αυτό, όλοι μας, κυρίως εμείς οι μητέρες, ας μην παύουμε να στρέφουμε το βλέμμα στον Ουρανό. Ας προσφέρουμε στο Χριστό τις χαρές και τις λύπες της ημέρας, ας Τον παρακαλούμε για ό,τι δεν παει καλά...
Είναι αυτό δύσκολο; Δεν συμμετέχει όλη η οικογένεια σ' αυτή την προσοχή; Αλλά, αρκεί ένας να προσεύχεται στο όνομα όλης της οικογένειας και ο Χριστός θα είναι παρών σ' αυτό το σπίτι, ακόμη και όταν ολοι δεν ανταποκρίνονται σ' αυτή την πίστη. Κάποια παραδείγματα γύρω μας, κάποια χωρία της Αγίας Γραφής μας το βεβαιώνουν.
Ναι, το μέλλον της ανθρωπότητας περνάει από την οικογένεια και το μέλλον της οικογένειας περνάει από την προσευχή, ακόμη κι από την προσευχή ενος μόνο που φέρνει όλους τους άλλους μπροστά στο Θεό. Η συνέχεια θα είναι το μυστικό της αγάπης Του.
3. Ίσως μπερδεύεται
Αποτραβιέται. Απομονώνεται.
Κλείνεται σ' ενα κοχύλι. Υποφέρει μέσα στη στασιμότητα, μέσα στη μοναξιά.
Μα περίεργο!
Ενω ξέρει τι χρειάζεται και τι πρέπει να κάνει, δεν το κάνει. Οχι, δεν θέλει να το κάνει!
Είναι θέμα εγωισμού. Προτιμά να υποφέρει παρά να θυσιάσει αυτό τον εγωισμό!
Ίσως μπερδεύεται. Και νομίζει πως αν τσιμπήσει τον εγωισμό θα πονέσει το εγώ!
