Μια φιλική συντροφιά από την Αθήνα, ξεκίνησαν για την Ευρυτανία με πούλμαν. Έφυγαν νωρίς το πρωί, για να γνωρίσουνε απο κοντά τις χιλιοτραγουδησμένες ομορφιές της πατρίδας μας και την ιστοριά του τόπου.
Κι ενω το αυτοκίνητο έτρεχε, σαν ταινία ξεδιπλωνόταν στα μάτια τους η ξέχωρη ομορφιά του καθε τόπου. Πρώτα της Αττικής κι ύστερα της Βοιωτίας με τον καταπράσινο κάμπο της Κωπαΐδας. Να το ιστορικό χωριό Πέτρα όπου με το Δημήτριο Υψηλάντη δόθηκε η τελευταία μάχη με τους Τούρκους στις 12-9-1829 και υπογράφτηκε η σύσταση του Ελεύθερου Ελληνικού κράτους με τα σύνορά του ως εκεί.
Περνούνε την Υλίκη που τροφοδοτεί με νερό τη λίμνη του Μαραθώνα. Να κι οι Λιβανάτες η πατρίδα του πατέρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου, του Γεωργίου Ανδρούτσου. Έτσι έφθασαν στο Νομό Φθιώτιδος. Στις ένδοξες Θερμοπύλες. Εδώ σταμάτησαν για ένα προσκύνημα σ' αυτό τον ηρωικό τόπο που τον δόξασε η αυτοθυσία των τριακοσίων Σπαρτιατών το 480π.Χ.
Η ψυχή τους γεμίζει υπερηφάνεια και ευθύνη. "Μολών λαβέ" τους φωνάζει ο Λεωνίδας και ξυπνά μέσα τους τη συναίσθηση του αγώνα, να φυλάξουνε κι αυτοί τις πνευματικές Θερμοπύλες της Πατρίδας. Και τώρα η γέφυρα της Αλαμάνας. Ξαναζωντανεύει μέσα τους ο Αθανάσιος Διάκος, ο λιονταρόψυχος, ο μεγάλος ήρωας της επανάστασης του 1821, που μόνος του πολέμησε εναντίον αμέτρητης τουρκιάς.
"Κι έμεινε ο Διάκος μοναχός με 18 λεβέντες.
Και το σπαθί του κόπηκε ανάμεσα στη φούχτα".
Με έντονα βιώματα φθάσανε στη Λαμία, το παλιό Ζητούνι, πρωτεύουσα του Νομού Φθιώτιδος. Εδω μαρτύρησε ο Αθανάσιος Διάκος. Υπάρχει κι ο τόπος του μαρτυρίου του. Ο δε ανδριάντας του είναι στημένος στην κεντρική πλατεία της. Στην κορυφή του λόφου μιλάει για την αρχαία ιστορία της το κάστρο με το αθάνατο Δημοτικό τραγούδι:
"Λελούδι της Μονεμβασιάς και κάστρο της Λαμίας
και Παλαμήδι τ' Αναπλιού ανοίξτε να μπω μέσα"...
Ανηφορίζουνε το φιδωτό ασφαλτοστρωμένο δρόμο που οδηγεί στο Καρπενήσι. Η άγρια φύση όλο και ξεδιπλώνεται μ' όλη τη μεγαλοπρέπεια της. Στ' αριστερά τους κυλάει τα νερά του ο Σπερχειός ποταμός που σ' όλο του το μήκος σκεπάζεται με πυκνά και πελώρια πλατάνια. Ενα θαυμάσιο τοπίο με τις αποχρώσεις του πράσινου μεσα στο ανοιξιάτικο φόντο. Σε κάθε στροφή φανερώνεται ένας υπέροχος πίνακας με τις πανύψηλες βουνοκορφές, τις πλαγιές, τις λαγκαδιές και τις βαθιές χαράδρες, λημέρια και καταφύγια των κλεφτών του 21 απάντησα.
Προχωρώντας βλέπουν μπροστά τους ένα χωριό γαντζωμένο στα πλάγια ενος κωιικού βουνού. Όμορφο, πρωτόγνωρο θέαμα. Τα σπίτια του, με τις κεραμιδένιες κόκκινες σκεπές του, σκαλωμένα στα πλάγια του βουνού φαίνονται σαν να είναι χρυσοκάντηλα κρεμασμένα απο τα δένδρα, κάτω από το γαλάζιο ουρανό. Το μάτι τους δε χορταίνει αυτό το θέαμα. Είναι το χωριό Τυμφρηστός και αντίκρυ του υψώνεται ο πανύψηλος όγκος του Τυμφρηστού με τις χιονισμένες χαράδρες του, αληθινός βιγλάτορας στέκει εκεί στο πέρασμα των αιώνων.
Ετσι με την εναλλαγή του τοπίου και του πράσινου ανεβαίνουνε σ' ένα οροπέδιο και σε λίγο βρίσκονται στο πανόραμα της ορεινής πολιτείας του Καρπενησιού χίλια μέτρα ψηλά.
Το Καρπενήσι είναι καινούργια πόλη με ζωντανή κίνηση. Γυμνάσιο - Λύκειο - επαγγελματικές Σχολές. Αποτελεί διοικητικό, εμπορικό και οικονομικό κέντρο του νομού. Τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχτεί σε παραθεριστικό κέντρο με αξιόλογη τουριστική κίνηση. Ξενοδοχεία και εστιατόρια προσφέρουν άνεση στον ταξιδιώτη κάθε εποχή. Στο Καρπενήσι έζησε (1645-1661) ένας μεγάλος Δάσκαλος του Γένους, ο Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός. Γεννήθηκε στο Μεγάλο Δένδρο τέλη του 16ου αιώνα. Εκατό χρόνια περίπου πριν από τον ομοχωρίτη του και διάχοτό του Κοσμά τον Αιτωλό.
Το 1610 διάλεξε το δρόμο τ' ουρανού και πήγε στη Μονή Βλαχού, όπου έμαθε και τα πρώτα γράμματα. Μόνασε στο Μοναστήρι της Θεοτόκου του Τροβάτου στ' Άγραφα και συμπληρωσε εκεί τη βασική του μόρφωση. Το 1616 χειροτονήθηκε διάκονος στο μοναστήρι της Τατάρνας. Πήγε στο Άγιο Όρος και στα Ιεροσόλυμα. Περνώντας απο την Αλεξάνδρεια χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον Πατριάρχη Κύριλλο Λουκάρεως το 1619 και στην Κωνσταντινούπολη ολοκλήρωσε τις σπουδές του.
Το διδασκαλικό του έργο άρχισε απο την Άρτα και συνέχισε στο Αιτωλικό και Μεσολόγγι. Στο Καρπενήσι ίδρυσε Σχολή Ανωτέρων Γραμμάτων. Εχτισε δωμάτια για τους απόρους σπουδαστές και δημιούργησε Σχολείο για Κοινά Γράμματα. Ανήγειρε και το Ναό της Αγίας Τριάδος, τη σημερινή Μητρόπολη της πολης.
Ο Ευγένιος πόθησε στο τέλος ήρεμη ζωή και κατέφυγε στα Βραγγιανά των Αγράφων. Εκει μετασκεύασε τη μικρή Μονή της Αγίας Παρασκευής και τα γύρω της κτίσματα.
Συνεχίζεται
