Στις δημοτικές εκλογές, συντρόφισσες και σύντροφοι, Κασσελάκηδες και Τylerήδες, ψηφίζουμε Αχιλλέα.

Όχι τον Αχιλλέα των Μυρμιδόνων, αλλά τη μετεμψύχωσή του, το Μπέο.

Φανταστείτε το Μπέο να ήταν έξω από την Τροία. Και με Έκτορα και με Πάρι και με Πρίαμο θα τα έβαζε.

Με μια μπάτσα θα τους έστελνε και τους τρεις στον Άδη.

Διότι ο Αχιλλέας, ο Μπέος λέμε, δεν σηκώνει πολλά, πολλά.

Τον έβρισες, αν και οπαδός του; Σου τη ρίχνει τη σβουριχτή και είναι και δυο μέτρα, με κάτι χέρια σαν του γορίλα.

Οπότε αναγκάζεσαι μετά να του ζητήσεις συγνώμη και να πεις παρασύρθηκα από τον Κασσελάκη και όλα τελειώνουν στο πιτς φυτίλι.

Άλλωστε τι είμαστε; Λουλούδες; Ή λουλουδούδες;

Λίγο από Μπέος και ο Φίλης. Έριξε τα μύρια όσα μπινελίκια στον Κασσελάκη.

Και βγήκε την Τρίτη, μετά τη συνάντησή τους, δηλώνοντας ότι υπάρχει κοινή στόχευση, που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών και να καταγραφεί η αποδοκιμασία της κυβέρνησης στην κάλπη,

Να δεις που μέχρι στο γυμναστήριο θα τον πάρει ο Κασσελάκης, να κάνει κοιλιακούς, που να αντέχουν την κολοτούμπα, γιατί τώρα ούτε για πατσά δεν μπορεί να πάει, μετά τη μπουγάτσα.

Με αυτά και με τα άλλα οι εκλογές είναι βαθύτατα πολιτικές, που λέει ο φίλος μου ο Χατζηκώστας. Για αυτό ψηφίστε τον ξάδερφο, το θείο, τη γειτόνισσά σας και αφήστε τα χαζά.