Η Οσία Ελισάβετ κατάγονταν από την Ηράκλεια της Θράκης και έζησε τον 5ο αιώνα. Γονείς της ήταν ο Ευνομιανός και η Ευφημία, φημισμένοι για τα πλούτη τους και τα ψυχικά τους χαρίσματα.
Ήταν πολύ ευσεβείς χριστιανοί και βοηθούσαν αυτούς που ζητούσαν την βοήθειά τους. Κατοικούσαν σε μία περιοχή κοντά στην Ηράκλεια, που την ονόμαζαν Θρακοκρήνη ή Αβυδηνοί.
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που είχαν παντρευτεί χωρίς να έχουν αποκτήσει παιδί και παρακαλούσαν τον θεό μέρα-νύχτα να τους ευλογήσει, να αποκτήσουν έναν διάδοχο του γένους τους.
Την εποχή εκείνη υπήρχε στην περιοχή τους ένα έθιμο να συγκεντρώνονται οι χριστιανοί και να τιμούν την μνήμη της θρακιώτισσας Αγίας Μάρτυρος Γλυκερίας (13 Μαΐου) και να γιορτάζουν μια ολόκληρη εβδομάδα.
Κατά την διάρκεια των εορτών έκαναν λιτανείες, ολονύκτιες δοξολογίες και επισκέπτονταν τους ναούς, που φυλάσσονταν τα ιερά λείψανα των 40 Αγίων Γυναικών, του διακόνου Αμμούν και πολλών άλλων Αγίων.
Τέλος λιτάνευαν την πολυσέβαστη κάρα της Αγίας Γλυκερίας, στην δε Θεία Λειτουργία πρωτοστατούσε ο Επίσκοπος της πόλης Λέων.
Στην Θεία Λειτουργία πήραν μέρος και ο Ευνομιανός με την Ευφημία και παρακαλούσαν την Αγία Γλυκερία να τους βοηθήσει να αποκτήσουν το πολυπόθητο παιδί.
Το βράδυ στα όνειρα της Ευφημίας παρουσιάστηκε η Αγία Γλυκερία και της είπε ότι θα αποκτήσει ένα κορίτσι, στο οποίο να δώσει το όνομα Ελισάβετ διότι θα αναδειχθεί όμοια στην ψυχή με την μητέρα του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή.
Στο τέλος σταύρωσε την κοιλιά της Ευφημίας και εξαφανίστηκε. Μετά εννέα μήνες, το ευσεβές αυτό ζευγάρι, απέκτησε ένα όμορφο κοριτσάκι που το ονόμασε Ελισάβετ.
Γεμάτοι χαρά μεγάλωσαν το κοριτσάκι τους με ευσέβεια, να αγαπά και να βοηθά τους συνανθρώπους του και να ακολουθεί τον δρόμο που χάραξε ο Ιησούς Χριστός.
Δυστυχώς όμως οι γονείς της Ελισάβετ πέθαναν όταν ήταν σε ηλικία 15 ετών, αφήνοντάς την ορφανή.
Η Ελισάβετ πούλησε όλη την περιουσία της, την οποία πρόσφερε στους φτωχούς, αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη, και εγκαταστάθηκε στην Μονή του Μικρού Λόφου που ήταν αφιερωμένη στον μεγαλομάρτυρα Γεώργιο.
Σε αυτήν την μονή ηγουμένη ήταν μια θεία της, η οποία την υποδέχθηκε με χαρά και μετά λίγο καιρό η Ελισάβετ εκάρη μοναχή.
Ζούσε γεμάτη στερήσεις, νηστεία και προσευχές, υποβάλλοντας τον εαυτό της σε σκληρές δοκιμασίες.
Έφτασε σε ύψη Αγιότητας και ο πανάχραντος θεός την αξίωσε του προορατικού χαρίσματος και να κάνει θαύματα.
Όταν πέθανε η ηγουμένη του μοναστηριού, την διαδέχτηκε η Ελισάβετ με την ευλογία του Πατριάρχη Γεννάδιου Α΄ (458-471).
Συνέχισε το φιλανθρωπικό έργο της και τα θαύματα που έκανε προς ανακούφιση ασθενών και απόρων ήταν πολλά, η δε φήμη της ξεπέρασε τα όρια της περιοχής της.
Όταν κατάλαβε ότι πλησίασε η ώρα να παραδώσει την ψυχή της στον Κύριο, πήγε στην πατρίδα της, την Ηράκλεια και προσκύνησε τους ναούς των Αγίων. Αργότερα επέστρεψε στο μοναστήρι της, όπου και πέθανε ειρηνικά.
Η Οσία Ελισάβετ θεωρείται η προστάτις των νοσοκόμων και η μνήμη της τιμάται στις 24 Απριλίου.
Απολυτίκιο
«Μητρικών εκ λαγόνων Χριστόν ηγάπησας, ώσπερ βλαστός Ελισάβετ, δικαιοσύνης τερπνός, και τοις ίχνεσιν αυτού ακολουθήσασα, των αιωνίων αγαθών, γεωργείς τας απαρχάς, αμέμπτω σου πολιτείq, θαυματουργούσα, θεόφρον, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών».
