Την ανακοίνωση του νέου κατώτατου μισθού που θα ισχύσει από την 1η Μάη, έκανε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης και μάλιστα με διάγγελμά του, επιχειρώντας να δώσει πανηγυρικούς τόνους σε μια απόφαση που όχι μόνο δεν βελτιώνει τη θέση των μισθωτών, αλλά παγιώνει την ήδη άσχημη κατάσταση που βιώνουν την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία.

Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, ο νέος κατώτατος μισθός διαμορφώνεται στα 713 ευρώ μεικτά, από 663 ευρώ που ήταν από φέτος τον Γενάρη, που σημαίνει ότι το καθαρό ποσό για 8 ώρες εργασίας (πλήρες ωράριο) θα κυμανθεί γύρω στα 600 ευρώ, ανάλογα με την ασφαλιστική κάλυψη (εισφορές) του μισθωτού. Αν και ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για «σημαντική μεταβολή», εντούτοις η πραγματικότητα είναι πως οι μισθωτοί δεν θα δουν ούτε ένα ευρώ αύξηση στο πραγματικό τους εισόδημα, καθώς έχει ήδη εξαερωθεί από την ακρίβεια που τσακίζει και τους λογαριασμούς ρεύματος και φυσικού αερίου που ρουφάνε σχεδόν έναν μισθό κάθε μήνα.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ακόμα κι έτσι, ο κατώτατος μισθός θα παραμείνει 38 ευρώ χαμηλότερα από τα επίπεδα όπου ήταν στις αρχές του 2012 (751 ευρώ), πριν περικοπεί με τους μνημονιακούς νόμους που ψηφίστηκαν και εφαρμόστηκαν από όλες τις κυβερνήσεις. Μια βάρβαρη πραγματικότητα, η οποία δεν αλλάζει ούτε με τη «δημιουργική λογιστική» της κυβέρνησης, που κάνει λόγο για σωρευτική αύξηση 9,7% (μαζί με το 2% του Γενάρη). Άλλωστε, η αύξηση αυτή θα ισχύσει μόνο για τους 8 μήνες του τρέχοντος έτους, που σημαίνει ότι μεσοσταθμικά το 2022 η αύξηση περιορίζεται στο 7%, όταν ο επίσημος πληθωρισμός «τρέχει» με ποσοστά άνω του 8%!

Επιπλέον, όπως δείχνει μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, ο καθαρός κατώτατος μισθός τον Γενάρη του 2022 είχε χάσει σε αγοραστική δύναμη πάνω από το 14% σε σύγκριση με τον ίδιο μήνα του 2021, και αυτό παρά την αύξηση του 2% που δόθηκε στην αρχή του έτους. Υπενθυμίζεται επίσης ότι τη διετία 2020 - 2021 ο κατώτατος μισθός παρέμεινε παγωμένος και όταν τον περασμένο Αύγουστο η αγοραστική δύναμη του μισθωτού που αμειβόταν με τον κατώτατο είχε ήδη μειωθεί κατά 4,5%, ενώ τον Δεκέμβρη η απώλεια έφτασε στα 10,4%!

Μετά τα παραπάνω, μόνο τυχαίο δεν είναι πως το ποσοστό των μισθωτών στην Ελλάδα που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό και ζουν σε συνθήκες υλικής στέρησης φτάνει στο 46%, δηλαδή σχεδόν ένας στους δύο δεν μπορεί να καλύψει ούτε τα βασικά.

Οι ανάγκες των εργαζομένων δεν μπορούν να μπαίνουν στις μυλόπετρες της ανταγωνιστικότητας και των αντοχών της οικονομίας. Οι αντοχές του εργαζόμενου λαού έχουν ήδη μηδενιστεί. Φτάνει πια στην ακολουθούμενη πολιτική των κυβερνήσεων που εναλλάσσονται όλα αυτά τα χρόνια στη χώρα μας.

Είναι ζήτημα πραγματικής ζωής για τους εργαζόμενους και για κάθε συνδικαλιστική οργάνωση να αυξηθεί η πίεση προς την κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους για υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) στα 825 ευρώ, για την υπογραφή κλαδικών και επιχειρησιακών Συμβάσεων με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, με αυξήσεις που να είναι μεγαλύτερες από το κύμα των ανατιμήσεων σε είδη πρώτης ανάγκης, στο ρεύμα, συνολικά στην Ενέργεια, στα καύσιμα, στα εισιτήρια κ.λπ.

Οι εργαζόμενοι, με τους αγώνες τους, δεν πρέπει να αποδεχτούν τη ζωή με τα ψίχουλα, τον συμβιβασμό με τη φτώχεια. Να βάλουν στο κέντρο της συλλογικής πάλης την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, να τεθούν στο επίκεντρο του αγώνα η κατάργηση των απλήρωτων υπερωριών, η επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης σύμβασης, των τριετιών, η νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας, η ουσιαστική προστασία των ανέργων, μέτρα για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος.