Ήρθαν στο νου μου οι πέτρινες ημέρες και μήνες του Ιανουαρίου – Μαΐου 1988.

Όταν ο μεγάλος Εξωελλαδικός και Εσωελλαδικός συνασπισμός της ρατσιστικής διμερούς εκδοχής “της Ελληνοτουρκικής φιλίας” και ομάδες αφελών ήθελαν να απομακρύνουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο από την γενέθλια γη του. Χιλιάδες χρόνια ιστορίας.

Αυτό τους επέβαλαν να κάνουν χάριν της ρατσιστικής φιλίας και συμμορφώθηκαν.

Αδιανόητο για φυσιολογικούς ανθρώπους και κυβερνήτες αλλά αληθινό.

Η ομιλία μου τον Μάιο του 1988 το ανέτρεψε. Στο “Μικρά Ασία Ενώνει Το Τουρκία Εκβαρβαρίζει” και “Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα - Το Τουρκικό Πρόβλημα - Η Ανθρωπιστική Ελλάδα”.

Η ιστορία μου έδωσε δίκαιο. Οι Άγιοι και οι νεκροί της Κωνσταντινούπολης ήταν μαζί μου.

Είναι η μεγάλη δύναμη των ισχυρών ιδεών.

Προχθές επανήλθαν οι εφιάλτες και οι αφελείς του παρελθόντος.

Τώρα είναι πολύ αργά γι΄ αυτούς.

Ένα συμπέρασμα επίσης. Λίγη έστω σοβαρότητα δεν βλάπτει.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Σεπτέμβριος 21