Νέα ώθηση στα ευρωατλαντικά σχέδια σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο έδωσε η συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Αγκυρα, η τέταρτη τους τελευταίους δέκα μήνες, σε άλλο ένα δείγμα επιτάχυνσης επικίνδυνων εξελίξεων.
Προηγήθηκαν αυτές του Μάρτη 2022 στην Κωνσταντινούπολη, του Ιούλη 2023 στο Βίλνιους της Λιθουανίας στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ και του Δεκέμβρη 2023 στην Αθήνα, όπου υπογράφτηκε και η περιλάλητη «Διακήρυξη των Αθηνών περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας», ενώ κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Ανωτάτου Συμβουλίου τον Δεκέμβριο είχαν υπογραφεί 15 συμφωνίες και μνημόνια ανάμεσα στις δύο πλευρές. Η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι το συμπέραμσα της συνάντηση είναι ότι :«Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε στα σημαντικά»...
Όσο όμως κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να διαχωρίσει τις διαφωνίες στα «σημαντικά» από τις συμφωνίες στη «θετική ατζέντα» των ελληνοτουρκικών σχέσεων, η αλήθεια είναι ότι αποτελούν μέρος του ίδιου «οδικού χάρτη».
Αυτού που χαράχτηκε στη σύνοδο του ΝΑΤΟ πριν από έναν χρόνο, με στόχο στο τέλος του δρόμου να υπάρξουν διευθετήσεις που θα διασφαλίζουν τη ΝΑΤΟική συνοχή στη νοτιοανατολική πτέρυγα, δίνοντας τα απαραίτητα ανταλλάγματα στην Τουρκία για να αγκιστρωθεί στο δυτικό στρατόπεδο.
Αυτό οδηγεί όμως σε επώδυνους συμβιβασμούς για την ελληνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμα και σε συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου.
Κι αν τα «σημαντικά» δεν συζητιούνται ακόμα επισήμως, πολλά απ' όσα κουβεντιάζονται στη λεγόμενη «θετική ατζέντα» ζεσταίνουν το κλίμα για το επόμενο βήμα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρόσφατο ελληνοτουρκικό επιχειρηματικό φόρουμ που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, λίγο πριν τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν.
Πάνω από 200 ελληνικές και τουρκικές επιχειρήσεις, οι μεγαλύτερες στις δυο χώρες, συζήτησαν νέες συνεργασίες που τα επόμενα χρόνια θα αυξήσουν στα 10 δισ. ευρώ τις διμερείς εμπορικές σχέσεις, όπως προβλέπει ο «οδικός χάρτης» για τα Ελληνοτουρκικά.
Ρόλο συντονιστή θα παίξει το υπό σύσταση Ελληνοτουρκικό Επιχειρηματικό Συμβούλιο, που θα προωθεί οργανωμένα και σε σταθερή βάση τις συμπράξεις επιχειρήσεων των δύο χωρών.
Στο φόρουμ δεν συζητιούνται μόνο άμεσες επιχειρηματικές ευκαιρίες για την αστική τάξη στη μια και στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, αλλά «ζυμώνονται» και μεγαλύτερα project, τεράστιας οικονομικής και γεωπολιτικής σημασίας, που διευρύνουν την ατζέντα του «πολιτικού διαλόγου» για τον καθορισμό υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, ακόμα και για συνεκμετάλλευση.
Γίνεται φανερό λοιπόν ότι τα «ήρεμα νερά» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αφορούν πρώτα απ' όλα τη στενότερη συνεργασία ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους των δύο κρατών, που αναζητούν νέες κερδοφόρες επενδύσεις και επεκτείνουν το πλέγμα των οικονομικών συμφερόντων που τις συνδέουν.
Καθοριστικό ρόλο σε όλα αυτά παίζουν οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που ενθαρρύνουν τα επόμενα βήματα στον «ελληνοτουρκικό διάλογο» υπό την υψηλή εποπτεία τους.
Αυτό βέβαια, κάθε άλλο παρά αποκλείει μια νέα όξυνση στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας. Το έργο το έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν, αφού οι αντιθέσεις συνυπάρχουν με την προσπάθεια για συμβιβασμούς. Η ίδια η ΝΑΤΟική ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών περιέχει το σπέρμα για νέους ανταγωνισμούς και εντάσεις ανάμεσα στις δυο χώρες.
Γι' αυτό δεν χωράει κανένας εφησυχασμός!
Ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός μπορούν να αναπτύξουν αμοιβαία επωφελείς σχέσεις και ταυτόχρονα να ζουν αρμονικά και με συνεργασία σε όλους τους τομείς, όσο τα δικά τους συμφέροντα θα διαμορφώνουν την ατζέντα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, απαλλαγμένα από τους ψυχρούς υπολογισμούς για τα κέρδη μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων και τους βρώμικους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών οργανισμών της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης.
